הנער והקוֹסֵם

[نبض الأقصى]

اقتباس

صحيح مسلم - (ج 8 / ص 229)
7703 - حَدَّثَنَا هَدَّابُ بْنُ خَالِدٍ حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ سَلَمَةَ حَدَّثَنَا ثَابِتٌ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِى لَيْلَى عَنْ صُهَيْبٍ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- قَالَ
« كَانَ مَلِكٌ فِيمَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ وَكَانَ لَهُ سَاحِرٌ فَلَمَّا كَبِرَ قَالَ لِلْمَلِكِ إِنِّى قَدْ كَبِرْتُ فَابْعَثْ إِلَىَّ غُلاَمًا أُعَلِّمْهُ السِّحْرَ. فَبَعَثَ إِلَيْهِ غُلاَمًا يُعَلِّمُهُ

فَكَانَ فِى طَرِيقِهِ إِذَا سَلَكَ رَاهِبٌ فَقَعَدَ إِلَيْهِ وَسَمِعَ كَلاَمَهُ فَأَعْجَبَهُ فَكَانَ إِذَا أَتَى السَّاحِرَ مَرَّ بِالرَّاهِبِ وَقَعَدَ إِلَيْهِ فَإِذَا أَتَى السَّاحِرَ ضَرَبَهُ فَشَكَا ذَلِكَ إِلَى الرَّاهِبِ

فَقَالَ إِذَا خَشِيتَ السَّاحِرَ فَقُلْ حَبَسَنِى أَهْلِى. وَإِذَا خَشِيتَ أَهْلَكَ فَقُلْ حَبَسَنِى السَّاحِرُ.

فَبَيْنَمَا هُوَ كَذَلِكَ إِذْ أَتَى عَلَى دَابَّةٍ عَظِيمَةٍ قَدْ حَبَسَتِ النَّاسَ فَقَالَ الْيَوْمَ أَعْلَمُ آلسَّاحِرُ أَفْضَلُ أَمِ الرَّاهِبُ أَفْضَلُ فَأَخَذَ حَجَرًا

فَقَالَ اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ أَمْرُ الرَّاهِبِ أَحَبَّ إِلَيْكَ مِنْ أَمْرِ السَّاحِرِ فَاقْتُلْ هَذِهِ الدَّابَّةَ حَتَّى يَمْضِىَ النَّاسُ. فَرَمَاهَا فَقَتَلَهَا وَمَضَى النَّاسُ

فَأَتَى الرَّاهِبَ فَأَخْبَرَهُ فَقَالَ لَهُ الرَّاهِبُ أَىْ بُنَىَّ أَنْتَ الْيَوْمَ أَفْضَلُ مِنِّى. قَدْ بَلَغَ مِنْ أَمْرِكَ مَا أَرَى وَإِنَّكَ سَتُبْتَلَى فَإِنِ ابْتُلِيتَ فَلاَ تَدُلَّ عَلَىَّ .

وَكَانَ الْغُلاَمُ يُبْرِئُ الأَكْمَهَ وَالأَبْرَصَ وَيُدَاوِى النَّاسَ مِنْ سَائِرِ الأَدْوَاءِ فَسَمِعَ جَلِيسٌ لِلْمَلِكِ كَانَ قَدْ عَمِىَ فَأَتَاهُ بِهَدَايَا كَثِيرَةٍ فَقَالَ مَا هَا هُنَا لَكَ أَجْمَعُ إِنْ أَنْتَ شَفَيْتَنِى

فَقَالَ إِنِّى لاَ أَشْفِى أَحَدًا إِنَّمَا يَشْفِى اللَّهُ فَإِنْ أَنْتَ آمَنْتَ بِاللَّهِ دَعَوْتُ اللَّهَ فَشَفَاكَ.

فَآمَنَ بِاللَّهِ فَشَفَاهُ اللَّهُ

فَأَتَى الْمَلِكَ فَجَلَسَ إِلَيْهِ كَمَا كَانَ يَجْلِسُ

فَقَالَ لَهُ الْمَلِكُ مَنْ رَدَّ عَلَيْكَ بَصَرَكَ قَالَ رَبِّى.

قَالَ وَلَكَ رَبٌّ غَيْرِى قَالَ رَبِّى وَرَبُّكَ اللَّهُ.

فَأَخَذَهُ فَلَمْ يَزَلْ يُعَذِّبُهُ حَتَّى دَلَّ عَلَى الْغُلاَمِ فَجِىءَ بِالْغُلاَمِ فَقَالَ لَهُ الْمَلِكُ أَىْ بُنَىَّ قَدْ بَلَغَ مِنْ سِحْرِكَ مَا تُبْرِئُ الأَكْمَهَ وَالأَبْرَصَ وَتَفْعَلُ وَتَفْعَلُ . فَقَالَ إِنِّى لاَ أَشْفِى أَحَدًا إِنَّمَا يَشْفِى اللَّهُ.

فَأَخَذَهُ فَلَمْ يَزَلْ يُعَذِّبُهُ حَتَّى دَلَّ عَلَى الرَّاهِبِ

فَجِىءَ بِالرَّاهِبِ فَقِيلَ لَهُ ارْجِعْ عَنْ دِينِكَ. فَأَبَى فَدَعَا بِالْمِئْشَارِ فَوَضَعَ الْمِئْشَارَ فِى مَفْرِقِ رَأْسِهِ فَشَقَّهُ حَتَّى وَقَعَ شِقَّاهُ

ثُمَّ جِىءَ بِجَلِيسِ الْمَلِكِ فَقِيلَ لَهُ ارْجِعْ عَنْ دِينِكَ.

فَأَبَى فَوَضَعَ الْمِئْشَارَ فِى مَفْرِقِ رَأْسِهِ فَشَقَّهُ بِهِ حَتَّى وَقَعَ شِقَّاهُ ثُمَّ جِىءَ بِالْغُلاَمِ فَقِيلَ لَهُ ارْجِعْ عَنْ دِينِكَ.

فَأَبَى فَدَفَعَهُ إِلَى نَفَرٍ مِنْ أَصْحَابِهِ فَقَالَ اذْهَبُوا بِهِ إِلَى جَبَلِ كَذَا وَكَذَا فَاصْعَدُوا بِهِ الْجَبَلَ فَإِذَا بَلَغْتُمْ ذُرْوَتَهُ فَإِنْ رَجَعَ عَنْ دِينِهِ وَإِلاَّ فَاطْرَحُوهُ

فَذَهَبُوا بِهِ فَصَعِدُوا بِهِ الْجَبَلَ فَقَالَ اللَّهُمَّ اكْفِنِيهِمْ بِمَا شِئْتَ. فَرَجَفَ بِهِمُ الْجَبَلُ فَسَقَطُوا

وَجَاءَ يَمْشِى إِلَى الْمَلِكِ فَقَالَ لَهُ الْمَلِكُ مَا فَعَلَ أَصْحَابُكَ قَالَ كَفَانِيهِمُ اللَّهُ.

فَدَفَعَهُ إِلَى نَفَرٍ مِنْ أَصْحَابِهِ فَقَالَ اذْهَبُوا بِهِ فَاحْمِلُوهُ فِى قُرْقُورٍ فَتَوَسَّطُوا بِهِ الْبَحْرَ فَإِنْ رَجَعَ عَنْ دِينِهِ وَإِلاَّ فَاقْذِفُوهُ. فَذَهَبُوا بِهِ

فَقَالَ اللَّهُمَّ اكْفِنِيهِمْ بِمَا شِئْتَ.


فَانْكَفَأَتْ بِهِمُ السَّفِينَةُ فَغَرِقُوا وَجَاءَ يَمْشِى إِلَى الْمَلِكِ فَقَالَ لَهُ الْمَلِكُ مَا فَعَلَ أَصْحَابُكَ قَالَ كَفَانِيهِمُ اللَّهُ.
فَقَالَ لِلْمَلِكِ إِنَّكَ لَسْتَ بِقَاتِلِى حَتَّى تَفْعَلَ مَا آمُرُكَ بِهِ. قَالَ وَمَا هُوَ قَالَ تَجْمَعُ النَّاسَ فِى صَعِيدٍ وَاحِدٍ وَتَصْلُبُنِى عَلَى جِذْعٍ ثُمَّ خُذْ سَهْمًا مِنْ كِنَانَتِى ثُمَّ ضَعِ السَّهْمَ فِى كَبِدِ الْقَوْسِ ثُمَّ قُلْ بِاسْمِ اللَّهِ رَبِّ الْغُلاَمِ.
ثُمَّ ارْمِنِى فَإِنَّكَ إِذَا فَعَلْتَ ذَلِكَ قَتَلْتَنِى.

فَجَمَعَ النَّاسَ فِى صَعِيدٍ وَاحِدٍ وَصَلَبَهُ عَلَى جِذْعٍ ثُمَّ أَخَذَ سَهْمًا مِنْ كِنَانَتِهِ ثُمَّ وَضَعَ السَّهْمَ فِى كَبِدِ الْقَوْسِ ثُمَّ قَالَ بِاسْمِ اللَّهِ رَبِّ الْغُلاَمِ.

ثُمَّ رَمَاهُ فَوَقَعَ السَّهْمُ فِى صُدْغِهِ فَوَضَعَ يَدَهُ فِى صُدْغِهِ فِى مَوْضِعِ السَّهْمِ فَمَاتَ

فَقَالَ النَّاسُ آمَنَّا بِرَبِّ الْغُلاَمِ آمَنَّا بِرَبِّ الْغُلاَمِ آمَنَّا بِرَبِّ الْغُلاَمِ.


فَأُتِىَ الْمَلِكُ فَقِيلَ لَهُ أَرَأَيْتَ مَا كُنْتَ تَحْذَرُ قَدْ وَاللَّهِ نَزَلَ بِكَ حَذَرُكَ
قَدْ آمَنَ النَّاسُ.

فَأَمَرَ بِالأُخْدُودِ فِى أَفْوَاهِ السِّكَكِ فَخُدَّتْ وَأَضْرَمَ النِّيرَانَ وَقَالَ مَنْ لَمْ يَرْجِعْ عَنْ دِينِهِ فَأَحْمُوهُ فِيهَا. أَوْ قِيلَ لَهُ اقْتَحِمْ. فَفَعَلُوا حَتَّى جَاءَتِ امْرَأَةٌ وَمَعَهَا صَبِىٌّ لَهَا فَتَقَاعَسَتْ أَنْ تَقَعَ فِيهَا

فَقَالَ لَهَا الْغُلاَمُ يَا أُمَّهِ اصْبِرِى فَإِنَّكِ عَلَى الْحَقِّ ».

الترجمة - התרגום

סִפֵּר לָנוּ הדאב בן חאלד , סִפֵּר לו חמאד בן סלמה שסִפֵּר לו ת'אבת בְּשֵׁם עבד אלרחמאן בן אבי לילא בְּשֵׁם צוהיב שֶׁהנביא מוחמד אמר:


בימים שקדמו לכם , היה מלך שהיה לו קוֹסֵם . כַּאֲשֶׁר הִזְדַּקֵּן הקוֹסֵם אמר למלך: אָכֵן הזדקנתי, לָכֵן שלח לי נַעַר כְּדֵי ללמדו את הקֶסֶם .

שלח המלך את הנער אל הקוסם.

בדרכו, היה פוגש נָזִיר. היה יושב אתו ושומע את דבריו.
דבריו של הנָזִיר מָצאו חֵן בְּעֵינֵי הנער. ובכל פעם שהלך אל הקוסם היה פוגש את הנָזִיר ויושב אתו. וכשהיה מגיע אל הקוסם , הקוסם היה מרביץ לו.
הוא הִתְלוֹנֵן בִּפְנֵי הנזיר.

אמר לו הנזיר: אם אתה חושש מהקוסם ,תגיד לו: עצרו אותי הוריי, ואם אתה חושש מהוריך ,תגיד להם : עצר אותי הקוסם.

בְּעוֹד שׁהוא במַצָּב הזה , ראה בֶּהֱמַה גדולה שחסמה את הכביש . הוא אמר: היום אדע מי יותר טוב הקוסם או הנזיר.

הוא לקח אבן ואמר: הוֹי אֱלֹהִים , אִם עניין הנזיר אָהוּב עַליך יוֹתֵר מִן עניינו של הקוסם אז תהרוג את הבֶּהֱמַה כדי שהאנשים יכלו לעבור.
הוא זרק את האבן לעבר הבֶּהֱמַה והיא נהרגה. והאנשים עברו את הכביש.


בָּא הנער אֶל הנזיר וסיפר לו על המקרה של הבֶּהֱמַה .

אמר הנזיר לנער: הוֹי בני , היום אתה יותר טוב ממני. הגעת לְמֵיטַב הַדַּרְגָּה. אתה עלול להסתבך בצרות , אם תסתבך בצרות אל תעיד עלי .


הנער היה מרפא את העִוֵּרים, המְצֹרָעים, ושאר המחלות.
נודע ליָדִידו העִוֵּר של המלך על הנער. הוא הביא לו הרבה מתנות ואמר לו: כל זה הוא בשבילך, אם אתה מרפא אותי.

אמר הנער: אני לא מרפא אַף אֶחָד, אֵין זֶה אֶלָּא אלוהים שמרפא. אם אתה תאמין בו , אז אני אתפלל לֵאלֹהִים שירפא אותך.

יָדִידו של המלך האמין באלוהים והוא הִבְרִיא ממחלתו.

הוא בָּא אֶל המלך וישב אתו כמו שישב בעבר.

אמר לו המלך: מי הבריא אותך?

אמר הידיד: אֱלֹהיי.

אמר המלך: הַאִם יֵשׁ לְךָ אלוהים מִלְּבַדי ?

אמר הידיד: אֱלֹהיי ואלוהייך הוא אללה.

يتبع بإذن الله...

[نبض الأقصى]

המלך עִנָּה את ידידו עד שהוא העיד על הנער.

הביאו את הנער אל המלך.

המלך אמר: הוֹי בני , יכולתך בקסם הגיעה לרמה של ריפוי העִוֵּרים, המְצֹרָעים ואתה יכול לעשות הרבה דברים.

אמר הנער: אני לא מרפא אַף אֶחָד, אֵין זֶה אֶלָּא אלוהים שמרפא.

המלך עִנָּה את הנער עד שהוא העיד על הנזיר.


הביאו את הנזיר אל המלך.
אמר לו המלך: תחזור בשאלה מהדת שלך.
הנזיר סירב לבקשת המלך. אז המלך צווה לקטוע את ראשו של הנזיר במִנְסָרָה.


אַחַר כָּךְ הביאו את ידידו של המלך.
אמר לו המלך: תחזור בשאלה מהדת שלך.
הידיד סירב לבקשת המלך. אז המלך צווה לקטוע את ראשו של הידיד במִנְסָרָה.

אַחַר כָּךְ הביאו את הנער אל המלך.
אמר לו המלך: תחזור בשאלה מהדת שלך.
הנער סירב לבקשת המלך.

המלך צווה לחבריו שיקחו את הנער להר , ברגע שהם מגיעים לפִּסְגָּה מבקשים ממנו לחזור בשאלה מהדת שלו. אם הוא יסרב אז עליהם להשליכו מפסגת ההר.

הביאו אותו לפסגת ההר.
הנער אמר: הוֹי אֱלֹהִים, תמנע ממני את רָעָתם.
אז ההר רָעַד והם נפללו מעל ההר.

הלך הנער אל המלך.
אמר המלך: מה עשו האנשים ששלחתי עמך?
אמר הנער: אֱלֹהִים מנע ממני את רָעָתם.


המלך צווה לחבריו שיקחו את הנער לסְפִינָה , וברגע שהם מגיעים לאמצע הים מבקשים ממנו לחזור בשאלה מהדת שלו. אם הוא יסרב אז עליהם להשליכו מהסְפִינָה אל הים.

אמר הנער: הוֹי אֱלֹהִים, תמנע ממני את רָעָתם.


אז הסְפִינָה התהפכה והם טבעו בתוך הים.

הלך הנער אל המלך.
אמר המלך: מה עשו האנשים ששלחתי עמך?
אמר הנער: אֱלֹהִים מנע ממני את רָעָתם.

הנער אמר למלך: אתה לא יכול להרוג אותי עד שתעשה מה שאני מצווה עליך.

המלך שאל: מה אתה מצווה עלי?

ענה הנער: אתה צריך לאסוף את כל האנשים, ולשים אותי על צלב ואז תקח חֵץ מהחצים שלי , שים את החץ בתוך הקשת ואז תגיד:
בְּשֵׁם האל של הנער.
ואז תשליך את החץ לעברי ותהרוג אותי.

המלך אסף את האנשים , צָלַב את הנער, לקח חץ מהחצים של הנער , שם את החץ בתוך הקשת ואז אמר: בְּשֵׁם האל של הנער.

המלך השליך את החץ לעבר הנער והרג אותו.


אז אמרו האנשים: אנחנו מאמינים באלוהים של הנער, אנחנו מאמינים באלוהים של הנער.

הגיעו אנשים ואמרו למלך: הנה מה שהזהרת ממנו הנו קורה, האנשים האמינו.

המלך צווה לחפור תֶּלֶם גדול ועמוק והִדְלִיק אש.
ואמר: תזרקו לאש כל מי שלא חוזר בשאלה מדתו.
הם זרקו את האנשים לתוך האש עד שהגיעה אישה עם הילד שלה.
האישה חששה מהאש . ואז אמר לה ילדה: תהיי סבלנית אמא כי את בדרך הישרה.

[معماري]

جزاكِ الله خيرا

[بحريني& يهودي]

תודה רבה לך